رضا آشفته، خبرنگار با سابقه تئاتر کشور در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری سینمای ایران نبود امنیت شغلی را مهم ترین مشکل خبرنگاران دانست و گفت: روزنامه نگاری و خبرنگاری از امنیت شغلی برخوردار نیست. این گفته، نتیجه هفده سال کار حرفه ای در تهران است. باید به این سابقه سه چهار سال کار آماتوری و تجربی در مشهد را هم علاوه کرد. منظورم هم روشن و مبرهن است. تو داری کار می کنی و ناگهان بیکار می شوی. چرا که روزنامه به خاطر درج یک خبر یا مطلب باید توقیف شود.

وی افزود: کاری هم ندارند که در روزنامه یا هر نشریه ای که در آن مشغول به کار هستی، چندین نفر مثل خودت ارتزاق می کنند. بارها شده است که خانه نشین و از سر اجبار حق التحریر نویس شده ام. درست مثل همین روزها که از آغاز سال خانه نشین شده ام. بعد از هفده سال سابقه کاری، روزنامه بی دلیل ( درست شب عید من و بیست چند نفر دیگر) را خانه نشین کرد. دلیلش هم تعدیل نیرو بود.

آشفته تصریح کرد: پارسال هم خانه نشین شدم بعد از تعطیلی روزنامه بهار. هشتاد و هشت هم به خاطر تعطیلی اعتماد ملی خانه نشین شدم. سال 83 هم از همشهری تهران بیکار شدم. آن جا قصه دردناک خودش را داشت. سال ها 79 و 80 هم همین قصه به گونه ای دیگر و مسلسل وار برایم به وقوع پیوسته است. از این هفده سال تاکنون شش سالش را بیمه شده ام و 11 سالش پریده است. زن دارم و دو بچه قد و نیم قد با کلی آرزو و عشق برای شان. با این وجود دستم نه به زمین و بندگانش بلکه به آسمان است، الحمدالله قوت روزانه از مائده آسمانی فراهم است و اجاره خانه هم می رسد. اگر همین یاکریم هم نبود معلوم نبود چقدر سخت می ¬شد زندگی.

این خبرنگار با بیان این که مطبوعات و رسانه ها رکن چهارم دموکراسی است افزود: ما نیز بسیار خواهان استقلال این رکن هستیم و همه جا دم از آن می زنیم اما عجیب است که چرا حال و روز عمله و گردانندگان این رکن دموکراسی چندان خوشایند نیست.

رضا آشفته تأکید کرد: خبرنگار و روزنامه نویس نباید قلم به مزد باشد. کجاست آن صدای رسا و منتقدانه که صفای باطن را به جامعه تزریق می کند. حکایت غریبی است احوالات روزنامه نویسان روزگار ما. امید بر آن که این صدای اندوهبار شنونده ای داشته باشد که امروز ما از مدعیان دموکراسی در جهانیم.

آشفته در پایان گفت: پس آزادانه و با فراغ بال به همکاران و دوستانم این روز فرخنده را تبریک می گویم. امیدوارم روزی برسد که ما نیز با اعتبار و افتخار در جامعه شاهد رشد و توسعه همه جانبه به مدد نوشتن های درست و درمان خبرنگاران و روزنامه نگاران باشیم. فرقی نمی کند در همه ابعاد وجودی نیاز به نوشتن است. خیلی بیشتر و بهتر از حالا تا مفهوم نوشتن نیز شکوفایی زندگی را بر ما بچشاند.

انتهای پیام/ن.ف